سکاکی خوارزمی

«سراج‌ الدین ابویعقوب یوسف خوارزمى» مشهور به «سکاکى» (۶۲۶-۵۵۵ ق)، ادیب و نحوی معروف اهل خوارزم در قرن هفتم هجری است. کتاب «مفتاح العلوم» او، مشتمل بر دوازده علم از علوم عربی است که از شاهکارهای بزرگ علمی و ادبی به شمار می‌رود.

زندگی‌نامه

سراج‌الدین ابویعقوب یوسف بن محمد بن على سکاکى خوارزمى، سال ۵۵۴ یا ۵۵۵ قمری در خوارزم به دنیا آمد. سکاکی حنفى معتزلى بود و از ادباى بزرگ عهد سلطان محمد خوارزمشاه و معاصر ابن‌ حاجب به شمار می آمد. او در نحو، صرف، منطق، کلام، بیان، شعر، عروض و معانى توانا بود.

سکاکی در بدایت امر، شغل آهنگرى داشته و در سى سالگى به فراگیرى علم روى آورده و در علوم غریبه نیز دست داشته است. در ماجرای شگفت علم آموزی او گفته اند: روزی صندوقچه ای بسیار کوچک و ظریف از آهن ساخت که در ساختن آن رنج بسیار کشید. آن را به رسم تحفه برای سلطان وقت برد. سلطان و اطرافیان به دقت به صندوقچه تماشا کردند و او را تحسین نمودند. در آن وقت که منتظر نتیجه بود، مرد دانشمندی وارد شد و همه او را تعظیم کردند و دو زانو پیش روی وی نشستند. سکاکی تحت تأثیر قرار گرفت و گفت: او کیست؟ گفتند: او یکی از علما است. سکاکی از کار خود متأسف شد و پی تحصیل علم شتافت.

سکاکی سی سال از عمرش گذشته بود، که به مدرسه رفت و به مدرس گفت: می خواهم تحصیل علم کنم. مدرس گفت: با این سن و سال فکر نمی کنم به جایی برسی، بیهوده عمرت را تلف مکن. ولی او با اصرار مشغول تحصیل شد. اما به قدری حافظه و استعدادش ‍ضعیف بود که استاد به او گفت: این مساله فقهی را حفظ کن: «پوست سگ با دباغی پاک می شود». وی بارها آن را خواند و فردا در نزد استاد چنین گفت: «سگ گفت: پوست استاد با دباغی پاک می شود». استاد و شاگردان همه خندیدند و او را به مسخره گرفتند.

اما تا ده سال تحصیل علم نتیجه ای برایش نداشت و دلتنگ شد و رو به کوه و صحرا نهاد. در جایی دید که قطره های آب از بلندی بروی تخته سنگی می چکید و بر اثر ریزش مداوم خود، سوراخی در دل سنگ پدید آورده بود. مدتی با دقت نگاه کرد، سپس با خود گفت: دل تو از این سنگ، سخت تر نیست، اگر استقامت داشته باشی سرانجام موفق خواهی شد. این بگفت و به مدرسه بازگشت و از چهل سالگی با جدیت و حوصله و صبر مشغول تحصیل شد، تا به جایی رسید که دانشمندان عصر وی در علوم عربی و فنون ادبی با دیده اعجاب به او می نگریستند.

سراج‌الدین سکاکى خوارزمی سرانجام در سال ۶۲۶ قمری در خوارزم درگذشت. قبر او در کنار آب تیکه مى‌ باشد.

استادان و شاگردان

برخی اساتید سکاکی عبارتند از: سدیدالدین بن محمد خیاطى؛ محمود بن صالحة بن محمود حارثى و برهان‌الائمه محمد بن عبدالکریم ترکستانى.

همچنین از مختار بن محمود بن محمد زاهدى، به عنوان شاگرد وى ذکر شده است.

آثار و تألیفات

1. مفتاح العلوم؛ که دوازده علم از علوم عرب را در آن آورده است و شروح بسیارى بر آن نوشته شده است؛
2. شرح الجمل (شرح کتاب عبدالقاهر جرجانى)؛
3. التبیان؛
4. مصحف الزهره
5. نفایس العلوم، در طلسمات به زبان فارسى؛
6. رسالة فی علم المناظرة.

منابع

• انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج۳، ص۲۲۹.
• "مفتاح العلوم"، سکاکى، بیروت، دارالکتب العلمیة، ۱۴۲۰ق.
• "سکاکی و صخره سنگ"، پایگاه اطلاع رسانی حوزه.